Na czym polegają symulacje medyczne wysokiej wierności?

Symulacja wysokiej wierności wykorzystywana jest w procesie kształcenia przyszłych lekarzy, pielęgniarek i innych przedstawicieli personelu medycznego. W tej metodologii nauczania wykorzystuje się sprzęt edukacyjny, składający się zarówno z prostych trenażerów do wykonywania pojedynczych zadań, jak i zaawansowanych symulatorów pacjenta, wiernie naśladujących człowieka i jego parametry. Ich zadaniem jest edukacja i poprawa bezpieczeństwa pacjentów. Symulacja medyczna daje szerokie możliwości w zakresie lepszego przygotowania personelu medycznego do zawodu.

Znaczenie symulacji medycznej wysokiej wierności w edukacji

Podstawą symulacji wysokiej wierności jest wierne odtworzenie środowiska nauki, które w możliwie jak największym stopniu imituje realne miejsce pracy. Zaawansowane sale symulacyjne stosowane w tej technice wyglądają niemal tak samo lub prawie identycznie jak prawdziwe sale szpitale ze sprzętem medycznym. Symulacja wysokiej wierności (często określana mianem symulacji in situ) ma odzwierciedlać rzeczywiste miejsce pracy oraz pacjenta (symulator pacjenta dorosłego lub dziecka). Cały proces kształcenia odbywa się na podstawie specjalnie opracowanych scenariuszy szkoleniowych. Celem jest zwiększenie jakości opieki nad pacjentami. W ten sposób realizowane jest uczenie poprzez doświadczenie. To aktywny proces, podczas którego student wykorzystuje wiedzę teoretyczną, łączy nowe informacje z wcześniejszymi spostrzeżeniami. Dzięki temu możliwa jest pełna analiza wykonywanych czynności, w tym popełnianych błędów, z którym można wyciągnąć konstruktywne wnioski na przyszłość.

Główne zalety symulacji medycznej wysokiej wierności

Symulacje wysokiej wierności zapewniają szereg istotnych korzyści dla studentów. Przede wszystkim mają oni możliwość użycia prawdziwego sprzętu medycznego w warunkach symulowanych, ale możliwie jak najbardziej zbliżonych do realnych. Można przeprowadzać ćwiczenia praktyczne nawet w zakresie procedur inwazyjnych — bez zagrożenia osób uczących i pacjentów. Oprócz tego studenci mają szansę poznać rzadkie i skomplikowane sytuacje kliniczne. Poprzez ciągłe powtarzanie zdobytych umiejętności zwiększa się zakres dokładności wykonywania czynności. W warunkach symulowanych można też popełniać błędy, analizować je i oceniać, a także przedstawiać ich konsekwencje. Ten sam scenariusz szkoleniowy powtarzany jest wielokrotnie i przez wielu studentów, co sprzyja w standaryzacji kształcenia.